ای سینـــۀ شکستـــه دلان نینـــوای تـــو            لبـــریـز نیـنــوای وجـــود ازنـــوای تــو

جان حسین و نجـل حسن،عشـق زینبین            آغـوشِ گــرم حـضرت عبّــاس جـای تـو

قرآن پــــاره پــارۀ پاشیـــده بـر زمیـن!            گــلبـــوسۀ عـمو به هـــمه آیه هــای تـــو

سرتا سر وجــود تــو مثـل حَسـن حَسن            خُلق تـو، خوی تو، سخـن تو، صـدای تو

توقاسمی که شخص حسن خوانده قاسمت            قسمت شـود جحیم و جنان در رضای تـو

یک بـاغ لالــــه و نــفس سیــزده بهــار            ای مــــاه چـارده شــده مـحــو لقــای تـو

تو بـر حسین مثــل علی اکبر، او حسن            توســوختی به پای وی و او به پـای تـو

ریحانه ی رسـول که جـان جهان فداش            رو کرد بــر تو گفت که جانـم فدای تـــو

شب بـود و عشقبــازی تـو با نماز شب            می بُـرد دل زیــوسف زهرا، دعـای تــو

قبــر تـو در قبور بنی هاشـم است لیک            در قلب ما بـنــا شده صحن و سـرای تـو

پیــراهن تو بـود زره، سیـنـه ات سپــر            جوشـن شدنـد بر تـــن تـو زخمهـای تــو

برروی دستهای عمو دست و پـا زدی             انــگار بـــود دست عمــو کــربلای تـــو

در نینوا صدای تو خـاموش شـد ولـی             در هـردلی است نـالـه ای از نینــوای تـو

میثم چنین نگاشت که ای غرق درحسین             مثل حسین گشـــت خــدا خـون بهـای تـو